- magnificencja
- -i; -e; gen pl -i; m
Jego Magnificencja — Rector Magnificus
* * *magnificencjamp(= rektor) Jego Magnificencja Rector Magnificus.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
magnificencja
Look at other dictionaries:
magnificencja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak ż IIa,W. magnificencjacja; lm D. magnificencjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} tytuł rektorów wyższych uczelni; osoba mająca ten tytuł : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego Magnificencja Rektor Uniwersytetu Warszawskiego. <łac … Langenscheidt Polski wyjaśnień
magnificencja — m odm. jak ż I, DCMs. magnificencjacji; lm D. magnificencjacji (magnificencjacyj) «tytuł rektora wyższej uczelni; osoba mająca ten tytuł» Przyjechał Jego Magnificencja rektor Uniwersytetu Warszawskiego. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
on — I m, D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. jego, go, niego, NMs. nim; ona ż DC. jej, niej, B. ją, N. nią, Ms. niej; ono n D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. je, nie, NMs. nim; lm M. m. os. oni, ż. rzecz. one, D. ich, nich, C. im, nim … Słownik języka polskiego
tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… … Słownik języka polskiego
